โคค่อน ณ หนองจอก ตอนที่ 8

ตลาดและย่านเมืองเก่า

เสน่ห์จากกลิ่นอายแบบหัวเมืองเล็กๆของต่างจังหวัด ลืมไปได้เลยว่ายังอยู่กรุงเทพฯ

...

ตั้งแต่ตอนนี้ไป จะเป็นหนองจอกในส่วนที่ผมสนใจอย่างจริงจังแล้ว นั่นก็คือตัวเมือง

ผมยอมรับนะว่ายังไงผมก็ชอบถ่ายรูปเมืองมากกว่าป่าหรือทุ่งหญ้าอยู่ดี

ยิ่งถ้ามีคนพื้นถิ่นด้วยจะทำให้มีลูกเล่นในการถ่ายภาพมากมาย

ในขณะที่ผมยังไม่ได้มีโอกาสไปเมืองชนบททั้งไทยและเทศที่ยังบริสุทธิ์

ผมว่าที่นี่ก็ดูจะมีบรรยากาศดีๆแบบเมืองเล็กๆที่ทำให้รู้สึกอุ่นใจได้

...

มาเยี่ยมชมหนองจอก บ้านนอกผู้น่ารักในกรุงเทพฯดีกว่า

เริ่มต้นด้วยภาพตึกแถวอันแสนจะธรรมดาในความคิดคนอื่น แต่ผมชอบมากๆเลยนะ

เพราะว่าไอ้ตึกสองแถวเห็นด้านโล้นๆแบบนี้ เป็นรูปแบบฉากในเรื่องนึงที่ผมแต่งไว้เลย

แม้ว่าต้นแบบจริงๆอยู่ที่ตึกแถวร้างๆแห่งหนึ่งที่จันทบุรี แต่อันนี้ก็ใกล้เคียง

...

เดาว่าด้านข้างคงโดนทุบทิ้งมั้ง ถึงได้เหลือเป็นเส้นๆแบบนี้

...

อา เสน่ห์ของความโทรม แถมกำแพงอิฐก็สวยไปอีกแบบ

...

เดินไปเดินมาก็มาถึงคลองล่ะ ชื่อคลองคุ้นๆไหมครับ

ถ้าไปเช็คแผนที่ก็จะเห็นแหละครับว่าคลองแสนแสบมาถึงที่นี่จริงๆ

แต่ที่นี่สีคลองไม่ได้ดำเหมือนในตัวเมืองเขตในๆหรอกครับ แถมมีปลาด้วยซ้ำ

...

เงยหน้าขึ้นดูเสาที่สะพาน ชอบมุมนี้มากจนต้องถ่ายเก็บไว้

...

สะพานแบบนี้ระบายน้ำดีมากแน่ๆ

...

คลองที่อาจดูโทรมในความเห็นคนทั่วไป แต่นี่แหละคือความมีชีวิต

...

ศาลาแอบสวยหรูนะเนี่ย มีคนมานั่งเล่นเป็นระยะๆ

...

ดูจากภาพนี้ ทั้งตัวเมืองและคน ถ้าผมไม่บอกว่านี่ยังอยู่ในกรุงเทพจะรู้ไหมเนี่ย

...

เห็นแสงเงาชัดเจนขนาดนี้ ใช่แล้วครับ นี่คือกลางวันร้อนตับแล่บ

...

ความจริงช่วงนี้อาจารย์ให้เข้าเมืองมาหามื้อเที่ยงกินกันเองครับ

ทางผมก็ตื่นเต้นที่ได้เข้ามาดูเมืองแบบนี้ เหมือนเที่ยวต่างจังหวัดเลย

ไม่ได้หรูหราแต่ก็มีกลิ่นอายที่หาไม่ได้ในเมืองใหญ่แล้ว

...

ตอนนีพวกผมก็แวะร้านอาหารล่ะ เต็มไปด้วยของต่างๆที่ดูหลุดยุคไปแล้ว

...

อันนี้อาจจะยังมีอยู่ แต่ก็ถ่ายไว้เพราะชอบแสงเงาและองค์ประกอบ

...

ระหว่างรออาหารก็ซอกแซกถ่ายไปทั่ว

ตรงนั้นแสงน้อยมาก ภาพคงเบลอหน่อย พอดีไม่ได้มีขาตั้งกล้องอะ

(ถึงมี นี่ก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะมาถ่ายรูปขนาดนั้น นี่มาเรียนครับ)

...

มองออกไปก็เป็นคลองแล้ว ลองดูที่หลังคาสังกะสีสิครับ จะเห็นแสงสะท้อนจากน้ำ

...

ป้ายแบบนี้แหละ แรไอเท็มที่มีเป็นของแท้ ไม่ต้องมาสร้างบรรยากาศเอง

...

หลังจากกินเสร็จก็เดินออกมาข้างนอก

ตลาดแถวนี้ทำให้ผมคิดถึงสมัยที่ยังเดินเล่นที่ตลาดเมืองยะลาเลย

...

อา วัตถุโบราณ

...

อันนี้คนรุ่นผมน่าจะเคยมีไว้ในครอบครองสักตลับแหละ

อย่างของผมที่เล่นเยอะจริงๆเพราะแถมมากับเครื่ิองก็ตลับขวาสุดแถว3ที่มีเลข 66 อะ

เขียนว่า 66 เกมแต่เอาเข้าจริงเกมซ้ำบานเบอะ มีแค่เปลี่ยนชื่อนิดๆหน่อยๆ

...

นอกจากนี้กมีขนมคาวหวานอยู่มากมาย แต่ผมไม่ได้ซื้อแหละ มันไม่สะดวก

...

นี่แหละครับตลาดริมคลองของหนองจอก

...

อาจจะไม่ใช่เส้นทางท่องเที่ยวที่จะมีใครผ่าน ถ้าใครอยากไปคงต้องตั้งใจที่จะไปแหละครับ แต่ถ้าใครไม่สนใจพวกบรรยากาศแบบนี้ก็คงไม่รู้จะไปทำไม ดังนั้นโชคดีที่ผมอยู่ภาควิชานี้ เลยได้มาเที่ยวอะไรแบบนี้ในช่วงเรียนด้วย เลยเอามาแนะนำเผื่อใครที่กำลังค้นหาอะไรแบบนี้อยู่ ไปเดินเล่นได้ครับ ...

ไว้คราวหน้าจะมาเดินกันต่อ คราวนี้จะได้ลัดเลาะตามริมคลองครับ